Раванди ҷаҳонишавӣ ва бархурди тамаддунҳо, ки дар натиҷаи он нестшавии фарҳангу забон ва дигар арзишҳои инсонии мардуми камнуфус ба чашм мерасад, аз мо тақозо дорад, то омӯзиш, пуштибонӣ ва тоза нигаҳ доштани забони худро бояд муқаддастарин вазифаи миллии худ донем ва онро бояд ҳамчун арзиши бебаҳои миллӣ посдориву нигаҳбонӣ кунем, барои рушду тақвияти минбаъдаи он аз ҳамаи имкониятҳои мавҷуда босамар истифода барем. Зеро қарзи фарзандӣ ва рисолати инсонии мост, ки забони модариамон, яъне ин забони ширину шоиронаро баробари модари худ азиз шуморем, дӯст дорем, онро мисли модар, ки моро ба дунё оварда, меҳри забонро бо шири поку ҷонбахш ва муҳаббати онро бо шири ширину аллаи гӯшнавозаш дар ҷисму ҷони мо ҷой кардааст, эҳтирому эҳтиёт кунем ва мисли гаронбаҳотарин сарвати умрамон ҳамеша гиромӣ дорем. Муфассал ...